Wat is de relatie tussen cortisol en de 4 belangrijkste macromineralen in je lichaam?  

Al zouden artsen en therapeuten alleen maar gebruik maken van het profiel van de 4 macromineralen (calcium, magnesium, natrium en kalium) uit de HMA dan zou dat al zoveel inzicht toevoegen aan de complementaire systeemdiagnose. De correlaties tussen de verschillende ratio’s van de macromineralen en belangrijke parameters als het stress-systeem (HPA-as), de schildklierstofwisseling (HPT-as), het stadium van de stress respons e.d. zijn sterk en uitermate bruikbaar in de praktijk.

Een verontrustend ontwikkeling is dat de zogenaamde “inverse Na/K ratio sinds de 90er jaren exponentieel toeneemt bij jonge kinderen (zie bijv. de foto van de grafiek uit een HMA rapport van een jong meisje). Deze typering staat voor de “uitputtingsfase van het stress-systeem”. De terminologie die nog afkomstig is van de grondlegger van de stress fysiologie dr. Hans Selye is niet gelukkig gekozen. Ten onrechte zou het de indruk kunnen wekken dat er dan ook altijd sprake is van een gevoel van ‘uitputting’ of dat er geen normale stress-respons meer mogelijk zou zijn. Terecht legt de neuro-endocrinoloog Robert Sapolsky in zijn lezenswaardige boek “Waarom krijgen zebra’s geen maagzweer” de vinger bij deze voor de hand liggende verwarring.

Beter is om hier de metafoor van de bekende stressfysioloog Bruce McEwen van stal te halen.Hij vergelijkt dit thema met de trek van de zalm in het voorjaar. Na afloop van de trek van de zalm naar het water waar hij/zij ooit uit het ei is gekropen, een indrukwekkende prestatie als je die beelden ziet, paart de zalm en daarna sterft de zalm. Waaraan? “Death by cortisol” zegt McEwen. De zalm sterf als gevolg van de schade die is ontstaan door een langdurige overproductie van stress hormonen. De uitputtingsfase van het stress-systeem betekent feitelijk niet anders dan dat de prijs voor de dagelijkse stress-respons te hoog is voor het lichaam waardoor er op den duur schade en uiteindelijke ziekte ontstaat.

De zalm illustreert dat prestatie-niveau zeker geen betrouwbare graadmeter voor gezondheid is.

Onze maatschappij kent veel “zalmen”, mensen die op hoog niveau presteren en veel uren maken. Zij lopen het risico dat ze net als de zalmen ongemerkt een voorschot nemen op de toekomst. Daarom is het zo vreselijk belangrijk om inzicht te krijgen in de balans tussen activiteiten en herstel en in de toestand van het stress-systeem.