Uit een nieuw onderzoek blijkt dat de combinatie van bietensap met voedingssupplementen, waaronder cafeïne, nitraat en citrulline, een synergetisch effect kan hebben op de verbetering van sportprestaties.

Het effect was vooral duidelijk bij intensievere, op kracht gebaseerde oefeningen en na chronische consumptie van supplementen.

Het artikel concludeert: ‘Er zijn de afgelopen jaren weinig onderzoeken uitgevoerd naar de combinatie van bietensap met andere supplementen. Onze analyse geeft aan dat er bewijs is voor de effectiviteit ervan, met name wanneer de trainingsintensiteit hoger is.’
‘Er lijken echter grotere voordelen te zijn wanneer de combinatie van bietensap met een ander supplement chronisch wordt geconsumeerd.’

Voeding en prestaties
Het American College of Sports Medicine (ACSM) benadrukt het belang van het afstemmen van supplementen en supplementen op specifieke soorten oefeningen. Daarom is het gebruik van ergogene hulpmiddelen binnen de sport de afgelopen jaren steeds toegenomen.
Het Australian Institute of Sports (AIS) categoriseert dergelijke supplementen op basis van het niveau van bewijs dat hun impact op atletische prestaties aantoont, waarbij bietensap als groep A wordt geclassificeerd vanwege de hoge concentratie anorganisch nitraat.

Na de omzetting van nitraat in stikstofoxide in het lichaam na inname van bietensap, wordt de daaropvolgende biologische beschikbaarheid van stikstofoxide verbeterd en nemen de vasodilatatie en bloedstroom naar de spieren toe. Bovendien bieden de aanwezigheid van gunstige fytonutriënten, zoals betalaïnen en fenolische verbindingen, aanzienlijke antioxiderende en ontstekingsremmende activiteiten om de prestaties verder te verbeteren.

Wetenschap uitgelegd
NO-productie in het lichaam is van cruciaal belang voor het transport van zuurstof in het bloed, met name de afgifte van zuurstof uit hemoglobine.

Bietensap heeft een NO3-concentratie van maximaal 11,4 g/L. Na inname wordt het door de werking van nitraatreductase-enzymen door anaërobe bacteriën in de mondholte gereduceerd tot nitriet (NO2-). Vervolgens wordt NO2- in de maag onmiddellijk omgezet in salpeterigzuur en vervolgens in stikstofoxiden (2HNO2 ⇐⇒ H2O + N2O3). Eerdere studies hebben aangetoond dat NO2- de biologische beschikbaarheid van stikstofoxide (NO), een krachtige vaatverwijder, verbetert via het nitraat-nitriet-stikstofoxidepad door het enzym ENOS, wat resulteert in verschillende fysiologische functies, zoals verbeterde skeletspierfunctie en verhoogde cardiorespiratoire prestaties. NO werkt als een vaatverwijder in de spier, waar het zuurstofverbruik (O2) het hoogst is, waardoor de lokale bloedstroom zich kan aanpassen aan de O2-vraag in de skeletspier, waardoor een homogene verdeling ontstaat.

Een gezonde microflora in de mond, gecombineerd met een goed dieet met nitraten, ondersteunt het lichaam bij de productie van NO en dus voldoende energie. In andere onderzoeken is aangetoond dat het gebruik van mondwater een negatief effect heeft op de specifieke micro-organismen in het mondspeeksel. Bovendien is onlangs aangetoond dat bij afwezigheid van dieetwijzigingen een periode van 7 dagen van antiseptische mondspoelbehandeling om de orale microbiota te verstoren, zowel de orale als plasma-nitrietniveaus bij gezonde menselijke vrijwilligers verlaagde en geassocieerd werd met een aanhoudende stijging van zowel de systolische als de diastolische bloeddruk.

De Nitraat / Nitriet Speekseltest
Geïnteresseerd in uw NO capaciteit? Doe de Biocoherence Nitraat / Nitriet speekseltest!

Bronnen:
1. Elida Ferrada-Contreras, Romina Bonomini-Gnutzmann, Carlos Jorquera-Aguilera, Norman MacmiIlan Kuthe, Humberto Peña-Jorquera and Fernando Rodríguez-Rodríguez, Does Co-Supplementation with Beetroot Juice and Other Nutritional Supplements Positively Impact Sports Performance?: A Systematic Review, Nutrients 2023, 15, 4838. https://doi.org/10.3390/nu15224838.
2. Kapil V, Haydar SM, Pearl V, Lundberg JO, Weitzberg E, Ahluwalia A. Physiological role for nitrate-reducing oral bacteria in blood pressure control. Free Radic Biol Med. 2013;55:93–100.