Voor wie inmiddels vertrouwd is met het doen van de Haarmineralen analyse als belangrijk start voor een systeem diagnose, zal het geen nieuws zijn, de inverse Na/K ratio is eerder regel dan uitzondering, juist ook bij kinderen. 

Hiernaast een macromineralen profiel uit een HMA van een 1 jarige jongetje. Met een inverse Natrium/Kalium ratio wordt bedoeld dat de  concentratie Natrium kleiner is dan die van Kalium. Het is een aanduiding voor de “uitputtingsfase” van het stress systeem. Terecht heeft Robert Sapolsky er in zijn boek “Waarom krijgen zebra’s geen maagzweer” op gewezen dat de aanduiding voor verwarring zorg draagt. Het is namelijk niet zo dat deze fase betekent dat er geen adequate stress respons mogelijk zou zijn, maar wel dat de prijs die het lichaam er voor betaald te hoog is. Hierdoor ontstaat disfunctioneren, schade en op den duur ziekte.

Sinds begin 90-er jaren is dit profiel bij jonge kinderen bepaald geen uitzondering meer. Het betekent dat de jonge generatie al op een zeer vroeg stadium te maken krijgt met een ongebruikelijk hoge stress druk.

Veel mensen beseffen niet dat toxische belasting zeer waarschijnlijk stress factor no 1 is in deze moderne tijd.

We staan daarom even stil bij twee belangrijke boeken. Het eerste boek heet “Silent Spring” van Rachel Carson. Deze in 1962 voor eerst verschenen bestseller beschrijft het angstwekkend scenario van een ‘stille lente’ omdat er geen vogels meer zijn. En die vogels zijn er niet meer vanwege het gebrek aan insecten als gevolg van het ongeremde gebruik van synthetische pesticiden. Het boek van Rachel Carson was een wake up call dat o.a. een rol heeft gespeeld in het uitbannen van het veel gebruikte, of moet ik zeggen misbruikte, DDT. 

Het tweede boek dateert uit 2010 en draagt de titel “The systemic insecticides: a disaster in the making” van de Nederlandse toxicoloog Dr. Henk Tennekes. Hij analyseert en documenteert daar de dramatische gevolgen voor onze ecologie van het toenemend gebruik van een groep pesticiden die zijn afgeleid van nicotine: de neonicoteïnen.

De aanleiding voor de gedachte aan beide boeken, dat moge duidelijk zijn, is de berichtgeving over de zorgwekkende afname van de insectenstand in de wereld. Een in Duitsland uitgevoerd onderzoek laat een afname van 75% zien over de afgelopen 25 jaar. En denk niet dat dit een typisch Duits probleem is. Onder die insecten zijn de ook zo noodzakelijke bestuivende insecten wiens noeste arbeid van zonsopkomst tot zonsondergang een onmisbare schakel is in de landbouw. Er is een ecologische ramp ‘in de maak’ om de titel van het boek van Tennekes te gebruiken. Een ecologische ramp van ongekende omvang. Tennekes beschrijft in 2010 al dat er in China gebieden zijn waar zo weinig bestuivende insecten meer voorkomen dat de boeren gedwongen zijn om met de hand te bestuiven. Ik zie het al voor me. De agrariërs in onze schone polder zouden geen oog meer dicht doen, en niet alleen zij. We hebben niets geleerd sinds het boek van Carson net zoals we niets zullen leren van het boek van Tennekes of verontrustende berichten in de pers. Een ander bericht dat kort geleden verscheen maakte melding van de intentie van de EU overheid om het zeer schadelijke landbouwgif glyfosfaat (Roundup) uit te bannen maar dat de Nederlandse overheid het langer wil toestaan.

Deze week haalde de aardbei het nieuws omdat onderzoek van had aangetoond dat deze vruchten maar liefst 6x meer pesticiden bevatten dan ander fruit, tot wel 17 verschillende soorten.

Ontgifting is vandaag de dag geen luxe maar bittere noodzaak.