Recentelijk was er een oproep van een groep specialisten over de onrustbarende stijging van dementie in het algemeen en Alzheimer in het bijzonder (meer dan 70% van de dementie gevallen betreffen Alzheimer). Inmiddels de grootste kostenpost voor de overheid binnen de gezondheidszorg. Met een ‘royaal’ gebaar beloofde minister de Jonge een bedrag van 16 miljoen euro voor nader onderzoek. Bizar, als je bedenkt dat we al zoveel weten over oorzaken van alzheimer dat we per direct met een gerichte en effectieve preventie zouden kunnen starten.

Diabetes 3

Niet voor niets wordt in de literatuur over de Ziekte van Alzheimer gesproken als ‘Diabetes type 3’. Er zijn sterke argumenten om het epidemisch voorkomen van Westerse welvaartsziekten, en nog steeds toenemende insuline resistentie als belangrijke oorzaak aan te wijzen. De bekende insuline-specialist prof. Benjamin Bikman noemt insuline resistentie dé gemeenschappelijke factor bij het ontstaan van de meest voorkomende moderne beschavingsziekten. Dat de voortekenen van Alzheimer zich al 20 jaar voordat de ziekte wordt gediagnosticeerd te meten zijn was al langer bekend. Het UMC kan met de eenvoudige bloedtest een opeenstapeling van het eiwit amyloid in de hersenen aantonen, die op dit moment als een belangrijke veroorzaker van de ziekte van Alzheimer geldt.

De HMA en de Lifestyle ratio

Zoals we weten geeft de HMA vooral een systeemanalyse van de toestand op celniveau. Met name de ratio’s tussen de 4 macro-mineralen zijn van groot belang. In het kader van bovenstaande verdienen vooral de Calcium/Magnesium (Ca/Mg) ratio en de Calcium/Fosfor (CA/P) ratio bijzondere aandacht.
De Ca/Mg ratio wordt ook wel de lifestyle- of koolhydraat ratio genoemd. Deze ratio is vooral gecorreleerd aan de insuline regulatie. Geen wonder dat deze ratio bij zoveel mensen afwijkend en vaak sterk afwijkend is t.o.v. de optimale waarde.

De Ca/P ratio zou volgens het grondige werk van Dr. Melvin Page, een pionier op het gebied van ‘nutritional biochemistry’ sterk beïnvloed worden door suikerconsumptie en de ontregeling die daardoor binnen de autonome regelsystemen van het lichaam ontstaan.

Insuline resistentie

Dat Diabetes mellitus type II aan een enorme opmars bezig is in de westerse wereld is geen geheim. De standaard benadering binnen de reguliere geneeskunde echter is fysiologisch niet juist doordat men zich eenzijdig richt op het meten van glucosewaarden in het bloed. Terecht pleit Bikman ervoor dat er meer aandacht zou moeten komen voor het meten van de nuchtere insuline waarde. Stijging van de insuline productie is al 10-20 jaar vóór een stijging van de bloedglucose waarden waarneembaar. Insuline resistentie is de oorzaak, en een stijging van de bloedglucose waarden jaren later is het gevolg. Hiermee is de correlatie met Diabetes 3, de ziekte van Alzheimer dus eenvoudig gelegd.

De gecombineerde bepaling van  insuline en glucose in het bloed geven de mogelijkheid van het bepalen van de zgn. HOMA-index, een indicator voor de mate van Insuline Resistentie. Veelal lukt deze bepaling echter niet via de huisartsen, omdat ze hieraan niet willen meewerken.

Een verhoogde Ca/Mg ratio en Ca/P ratio zijn voor ons reden om een reeks van bloedwaarden te laten bepalen die de omvang en de mate van insuline resistentie en de gevolgen ervan in termen van laaggradige ontsteking en risico op hart- en vaatziekten in kaart brengen. Deze ‘Insuline Resistentie combi analyse’ is via de webshop van Biocoherence aan te vragen. De uitslag omvat tevens een toelichting op de uitkomsten.

Wat kan de HRV hierin betekenen?

Veel! Ook hier heeft de N. Vagus een zeer prominente en vaak onderschatte rol. Voor nu willen we volstaan met het noemen van de belangrijke rol die de vagus speelt bij de glucose-insuline stofwisseling. Het prachtige Review artikel “Autonomic Nervous System and the Liver” in Hepatology Research geeft hier een goed overzicht van. 

In de volgend bericht hierover dus meer.