Het belang van de jodium 24uurs urine analyse gaat dus heel veel verder dan alleen voor mensen van wie vanwege schildklierproblemen een vermoeden van jodium deficiëntie bestaat.

Deze test meet de bezettingsgraad van de jodiumbindende capaciteit van het lichaam. Die stellen we even op 100% en dan dient de bezetting ten minste 90% te zijn, willen we van een optimale situatie kunnen spreken. Alles onder de 90% is te laag.
Er zijn echter een aantal belangrijke aandachtspunten bij het gebruik van deze test. Punten die gemakkelijk misverstaan worden.
Om te beginnen hebben we te maken met een overmatige blootstellen aan de andere halogenen (jodium is een halogeen) zoals de broom, chloor en fluorverbindingen, in ons leefmilieu. De chemische verwantschap van deze elementen is zo groot dat het lichaam gemakkelijk één van de toxische halogenen vasthoud op plaatsen waar jodium behoort te zitten. Daarom is de bezettingsgraad die gemeten wordt nooit de werkelijke waarde van het jodium depot. Een deel van die bezetting bestaat namelijk uit genoemde toxische halogenen. Hoeveel kunnen we echter niet eenvoudig bepalen. Een zeker indicator wordt in de test wel meegenomen omdat we voor dezelfde analysekosten ook broom kunnen laten bepalen.

Er zijn twee bijzondere aandachtspunten bij de interpretatie van deze test.
De aanname dat de jodiumbindende capaciteit ook op ‘volle sterkte’ is klopt niet bij iedereen. Er is een onbekende groep mensen die door allerlei omstandigheden nog maar een beperkte bindingscapaciteit hebben. In die gevallen is 100% geen 100% maar misschien maar 60%. Wanneer er dan een score is van 80% betekent dat in feite 80% van 60% en dat is 48%.
Een ander aandachtspunt is dat de bezetting met toxische halogenen zodanig groot kan zijn dat het werkelijke jodium depot heel veel lager is.
Beide situaties of een combinatie daarvan kunnen er toe leiden dat een hertest na 3 maanden gebruik van hoge doseringen jodium (daarover meer in de volgende nieuwsbrief) geen stijging van de testuitkomst maar een vreemde daling laat zien. Was de waarde in de eerste test bijvoorbeeld nog 80% dan kan een hertest een score van 60% laten zien. Achteraf kunnen we dan concluderen dat de 1e test een zogenaamd “vals positieve” uitslag liet zien.
Daarom is het altijd van belang een controle test na verloop van tijd te doen. Ook illustreert het om niet te gemakkelijke conclusies uit de eerste test te trekken. Als er aanwijzingen zijn voor een jodium deficiëntie dan ga ik toch met jodium behandelen ook wanneer de testuitslag van de eerste analyse erg lijkt mee te vallen of misschien zelfs ogenschijnlijk goed is. De waarde van zo’n eerste test is dan de 0-meting die we nodig hebben om de dynamiek in kaart te brengen door het uitvoeren van een 2e en 3e test op termijn.

Over de potentie van jodium als antikanker mineraal en het jodium protocol in een volgende nieuwsbrief meer. Want, en die opmerking is niet overbodig, de suppletie van jodium op een echt effectieve manier vergt kennis van zaken en die gaat aanzienlijk verder dan alleen maar wat extra jodium inzetten door het geven van bijvoorbeeld een kelp-preparaat.