Dit keer een ongebruikelijke casus waarvan de behandeling nog loopt, maar die we u niet willen onthouden. 

Het betreft een 5 jarige jongen met de diagnose Acute Lymfatische Leukemie, die eind augustus is gesteld. Er vindt een regulier behandeltraject plaats en onze specialist houdt zich op dit moment alleen bezig met additionele ondersteuning, om er alles aan de toen dat hij de zware behandeling zo goed mogelijk doorkomt. Tot op heden lijkt dat bijzonder goed te lukken.

De jongen heeft recent een Haar Mineraal Analyse (HMA) laten uitvoeren, hoewel we uiteraard beseften dat de uitslag vertekend zou zijn door de reguliere behandeling. Als onderdeel van de behandeling krijgt hij namelijk sinds enige tijd Dexamethason toegediend. Dit middel is een synthetische glycocorticoid (bijnierschorshormoon) medicatie. Dit jongetje reageert behoorlijk extreem op het gebruik van de Dexamethason: hij is hyperactief, agressief en heeft enorme eetbuien.

Hoge Natrium en Kalium waarden, Zeer hoge Na/Mg ratio

In onze lange HMA geschiedenis is een duidelijke correlatie gevonden tussen de Na/Mg ratio en het functioneren van de bijnieren. Dat wil zeggen, de HMA geeft een beeld op cellulair/extracellulair niveau dat past bij een toestand van een excessieve bijnier- en in mindere mate ook, schildklier activiteit. 

Secundair zien we dat ook de Ca/K ratio (=schildklier ratio) en de Na/K ratio (=vitaliteit ratio) in lijn met voorgaande scoren.

Deze casus is voor ons een bijzondere bevestiging van onze correlatie tussen de werking van de bijnieren en de Na/Mg ratio. Na vele honderden HMA uitslagen onder ogen te hebben gehad kunnen we nadrukkelijk stellen dat een Na/Mg ratio van 72,50 normaal gesproken niet voorkomt. Dit is een uitzonderlijke score die overduidelijk is toe te schrijven aan het gebruik van Dexamethason. Maar ook de verschijnselen die we vaak tegen komen bij deze Natrium en Magnesium waarden kloppen volledig met de observatie bij dit kind.