Soja-bevattende producten hebben de laatste decennia de schappen in de winkels veroverd. was soja in het begin vooral een product dat je in de gezondheidswinkels tegen kwam, tegenwoordig zijn deze producten in alle supermarkten terug te vinden.

Lange tijd en bij velen nog steeds, heeft soja de klank van ‘gezonde’ voeding’. Daar is echter veel op af te dingen.

We zullen ons hier echter beperken tot een heel specifiek probleem met dat optreedt bij niet-gefermenteerde soja. Maar in algemene zin moet benadrukt worden dat soja het voedsel is met de hoogste concentratie residuen van pesticiden en dat de saponinen in soja een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan het ontstaan van het ‘Leaky Gut Syndrome’.

Het gaat ons nu vooral om de negatieve relatie tussen soja en de schildklier.  Soja moet als een zogenaamd ‘goitrogen’ worden beschouwd, dat wil zeggen dat het het behoort tot de stoffen (voedsel, medicijnen, chemicaliën) die de normale productie van schildklierhormonen kunnen verstoren, evenals de jodiumopname in de schildklier. Het zijn dus stoffen die schildklier aandoeningen kunnen veroorzaken. En wanner men zich serieus heeft verdiept in schildklier weten we dat de klinisch gediagnosticeerde groep slechts het topje van de ijsberg vormt van alle mensen die een ontregelde schildklierstofwisseling hebben. Deze stoffen komen overigens ook voor in bijvoorbeeld de groenten uit de koolfamilie. In tegenstelling tot die uit soja, zijn deze gemakkelijk te deactiveren door het kookproces.

Het consumeren van soja kan leiden tot een reeks van schildklier aandoeningen, inclusief auto-immuunziekten (zoals Graves en Hashimoto), zoals struma, hypothyreoïdie, hyperthyreoïdie, nodules in de schildklier en zelfs schildklierkanker.

Tal van wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat de isoflavonen uit soja in staat zijn om de T4/T3 conversie te blokkeren. Het kan daardoor een al bestaande hypothyreoïdie verslechteren of die veroorzaken. Maar deze isoflavonen doen nog meer. Ze remmen de de opname van schildklierhormonen en hebben daardoor een negatief effect op de hormonale activiteit van de schildklier. Ze werken remmend op thyroïd-peroxidase, een enzym dat in de schildklier een cruciale rol speelt om jodium te gebruiken voor de productie van schildklierhormonen.

Voor wie regelmatig met de Haar Mineraalanalyse werkt zal dit ook niet vreemd klinken, want de Calcium/Kalium ratio in het haar, ook wel de ‘schildklierratio’ genoemd, is als regel afwijkend en veelal sterk afwijkend.